Teško je bilo pretpostaviti da bi se iz nadasve banalnog slučaja prije skoro trideset i pet godina u Montrealu kada je iznerviran ponašanjem par posjetilaca član jednog benda poželio postaviti zid između publike i muzičara na bini izrodio koncept jednog od najvećih muzičkih djela ikada. Sumnjalo se da će se išta više desiti osim činjenicom utvrđenog pljuvanja navedene grupice fanova od strane tog istog člana na montrealskom olimpijskom stadionu, nakog čega je bend odšetao sa bine.
Bend se zvao Pink Floyd.
Čovjek se zove Roger Waters.
Ideja je postala koncept, a koncept se par godina kasnije pretvorio u ‘The Wall’ – jedan od najvećih albuma u modernoj muzičkoj historiji i ujedno jedan od najprodavanijih albuma Pink Floyda. Jugotonovo izdanje krasilo je i mnoge police kolekcionara širom bivše Jugoslavije, a nerijetko se i danas može naći pored ploča Šabana Šaulića i Vesne Zmijanac na nekom starom tavanu, sličnom mjestu na kakvom sam ga i ja kupio kada sam još išao u osnovnu školu.
Dvostruki LP je 1979. ugledao svjetlo dana i po pisanjima štampe bio je već izuzetno popularan i prije nego je osvanuo na policama čemu u prilog govori i statistički podatak da je do 2010. godine samo u Americi prodano preko dvadeset i tri miliona kopija ovog albuma. Ono što je uslijedilo nepunih tri mjeseca nakon objavljivanja je turneja sa trideset i jednim koncertom u Sjedinjenim Američkim Državama i Evropi nakon čega originalni član i jedan od osnivača Pink Floyda, iznervirani pljuvač Roger Waters napušta bend.
Sljedećih par godina Waters provodi radeći muziku za svoja dva solo albuma i pokrećući tužbu protiv ostatka članova Floyda oko autorskih prava na ime i materijal benda. Pad Berlinskog zida 1989. godine bila je prilika da Waters prvi put od napuštanja benda kojeg je osnovao pred više od pet stotina hiljada ljudi prisutnih (i procentualno oko pet stotina miliona pored malih ekrana!) izvede kompletnu set listu ponovo, te uz impresivan muzičko-scenski performans napiše posljednje poglavlje “The Wall” remek-djela čiji je kreator u cjelosti.
Danas, nakon više od dvadeset godina, par solističkih albuma i uspješnih turneja, Roger Waters je ponovo otvorio knjigu.
NE ZABORAVITE DA JE NAMA NAJBLIŽI KONCERT “THE WALL LIVE TURNEJE” ZAKAZAN ZA 13.4.2011. GODINE U ZAGREBAČKOJ ARENI U ORGANIZACIJI LUPA PROMOTIONA! VIŠE O NAVEDENOM KONCERTU NAOVOM LINKU!
The Wall Live je impresivna svjetska turneja koja prolazi kroz skoro sedamdeset gradova širom svijeta, sa ukupnim brojem od stotinu i sedamnaest koncerata i koja je “teška” više od šezdeset miliona dolara. Kritike su, kao i uvijek, podijeljene: od onih koji su oduševljeni činjenicom da će imati prilku poslušati i vizuelno doživjeti klasični set kultnog albuma (potpisnik ovih redova spada u tu kategoriju) do drugih koji od Watersove turneje ne vide ništa više od prodavanja stare slave.
Teme kojima se “The Wall” bavio 1979. prisutne su i danas u društvu, one su oko nas i ostaju univerzalne. Tako će posjetioci koncerata širom svijeta u stotinu i sedamnaest navrata imati prilku vidjeti kako se Zid podiže pjesmu po pjesmu (ciglu po ciglu) i dotiče tema kao što su izolacija, neprilagođenost sredini, bahatost, sva pogrešnost i užas rata, pohlepa, megalomanija, zatupljujuće dejstvo televizije i medija, manipulacija masama i svima nama omiljena ljudska glupost.
Kontraverzni medijski naslovi prate Watersa i ovu turneju, od optužbe za antisemitizam, do onih da je The Wall Live otvorena i legalna demonstracija istog. Naime, tokom video filma koji prati “Goodbye Blue Skye” iz B-52 aviona simulirajući bombardovanje bivaju, između ostalih, bačeni i simboli dolara i Davidova zvijezda jedni za drugima u vidu bombi što je izazvalo oštre kritike od strane pojedinih američkih asocijacija, te na kraju rezultiralo promjenom redoslijeda simbola od strane Watersa lično. Njegov komentar na sve bio je da je krivo shvaćen, te da religije i politika same po sebi bombarduju ljude, okreću ih jedne protiv drugih, te su odgovorne za gubitke mnogih života što je bilo jedino na šta je želio ukazati spornim insertima iz filma.
Turneju koju je Roger Waters najavio kao oproštajnu, ili, po njegovim rijecima “labuđi pjev” prati isto tako impresivna produkcija.
Roger je oko sebe okupio iskusnu ekipu muziara kao što su Snowy White i Dave Kilminster, muzičari s kojima je sarađivao i u vrijeme djelovanja u Pink Floydu i kasnije u svom solističkom radu. Bend ukupno sačinjava dvanaest vrhunskih muzičara, a Waters je dodatno zagolicao maštu interesanata izjavivši da će se na jednom od nastupa na turneji pojaviti i David Gilmour (pretpostavljate, kao gost na “Comfortably Numb” solo dionici).
Dodamo li tome preko dvije stotine (standardnih za turneju i lokalnih od grada do grada) behind the scenes ljudi koji svakoga dana urade strašno zahtjevan posao da bi ova turneja izgledala onako impresivno kako ona zaista izgleda, u glavi bi vam se trebala stvoriti nešto jasnija slika o veličini “The Wall Live” produkcije. Važno je naglasiti da je pažnja posvećena svakom detalju, a jedan od najbanalnijih primjera za to je set lista koja se emituje prije koncerta tokom ulaska publike u dvoranu (u pitanju su hitovi iz šesdesetih i sedamdesetih) gdje je pažnja posvećena čak i redoslijedu pjesama, te njihovom trenutku emitovanja.
Kada smo kod tehničkog dijela , većinu pažnje prosječnog posjetitelja zaokuplja centralni dio, Zid, te projekcija koja se odvija na istome. Za razliku od originalne “The Wall” turneje iz 1980. godine kada su projekciju radila tri projektora koja su emitovala tri različita signala i činila jednu sliku, ovaj put se ona izvodi preko 3D mapping projekcije – najnovije tehnike projiciranja na 3D objekte. Time se uveliko dobilo na dinamici samog Zida, što automatski za sobom dopušta efekte koji se do sada nisu mogli realizovati da bi se na kraju došlo do krajnjeg cilja – izuzetnog ugođaja gledanja Zida kao 3D cjeline.
Pored tehničkih, značajan dio “The Wall Live” performansa su i scenografska rješenja u vidu lutaka, karakteristična i kod premijerne turneje, sada vec davne 1980. godine. Tako ćemo na početku imati priliku da vidimo lutku Pinka – glavnog protagoniste kompletne priče sa albuma, na “The Happiest Days Of Our Lives” i “Another Brick In The Wall 2” vidjet ćemo ikonu originalne “The Wall” turneje – lutku učitelja, na “Mother” ogromnu napuhanu lutku majke, zatim Watersov zaštitni znak – Flying Pig, dok se na probranim datumima model njemačkog aviona Junkers Ju 87 zabija u Zid i eksplodira.
Dodamo li na to sve vrhunski zvuk , pirotehniku i impresivan lighting show, mišljenja sam da će rijetki biti u stanju ostati ravnodušni nakon odgledanog performansa gospodina Watersa i ekipe.
NE ZABORAVITE DA JE NAMA NAJBLIŽI KONCERT “THE WALL LIVE TURNEJE” ZAKAZAN ZA 13.4.2011. GODINE U ZAGREBAČKOJ ARENI U ORGANIZACIJI LUPA PROMOTIONA! VIŠE O NAVEDENOM KONCERTU NA OVOM LINKU!
Hvala na čitanju! ISK testira nove načine komunikacije sa publikom, oslobođene algoritama društvenih mreža.
Budi dio zajednice koja njeguje rock'n'roll i srodne subkulture!
PRIDRUŽI NAM SE NA ISK DISCORDU!
